Suyu Sek Seven Saksağan

Çok küçükken , henüz ilkokul yaşlarımda, köye giderdik ailemle.Ekimde  ekilen ekinleri biçmek için ,”Turgutlu”olarak varoluşunu sürdüren bir ilçenin istasyonundan trene atlar, aileden birkaç emekçi  ve biz çocuklar köy yoluna koyulurduk.90'larda. Şimdilerde , o kuşağın,yine o  dönemin pop müziğinin şimdikilerden çok daha hoş olduğunu ve özellikle o dönemi bastıra bastıra belirttiğini duyduğunuz 90'ların hasat zamanları. Uzun tren yolculuğu yapanlar bilirler, kompartımanda herkesin bir arada sıkışık oturduğu, ayakta kalanların koridorlarda dolanıp boşalan yerleri kontrol ettiklerini.. Çeşit çeşit hikayelerin ilerleyen zamanlarda anlatılabildiği, insanların ağzından vakit öldürmek, biraz olsun gevşemek için önceleri memleket, eğitim, yolculuk nereye klişe cümlelerinin peşi sıra dizdiği nazik , mesafeli sohbetlerin olduğu o tren yolculuklarında hemen her şey ile karşılabilirdiniz. Mesela tıklım tıklım olan koridordan ilerlerken burnunuza mis gibi kavurma kokusu gelebilirdi

Kısa denen hayatımıza almaya çalıştığımız birkaç büyük ,geriye kalan orta ve çeşit çeşit küçük hedef ya da anlam nesnesi içerisinde her gün gözümüzü açıp bir koşuşturmaya dalıyoruz. O hengamede düşünme fırsatı bulduğumuz kısacık anlarda, kelimeler ,cümleler , hayaller, hedefler ,kıyaslar birbirini öteleyip, itişirken kendimizi olduğumuz noktada küçük şeyleri önemsememiş büyük amaçları da bazen ertelemiş bulabiliyoruz. Benim kendimi öyle bulduğum olur. Sonra o karmaşaya adım atıp devam ederken günün nasıl geçtiğini bir türlü anlayamıyoruz. Sonunda , yorgunluğun eklemlerimizi sızlattığı ve ağrı olarak vücudumuza saldırdığı o anlarda gerçekle yüz yüze gelmenin ağırlığını hissedebiliyoruz... Gerçekler! Hani hepimizde farklı olan idealler ile geldiğimiz ,ilerleyebildiğimiz nokta arasında kalan yapamadığımız ve altında ezildiğimiz gerçekler .. Sınırlarını i çizdiğimiz, var olmayı istediğimiz, anılmayı hayal ettiğimiz  ama teğet geçerken bile zorlandığımız"biz " ile olabildiğim