ruhumda büyük bir boşluk var bildim bileli dolduramadığım bir boşluk o boşlukla ölmek istemem bir gün sanki genç yaşta yaşlanma belirtilerim var sanki hiç bir şey ortaya koyamadan bir ayağım çukurda hissetmek gibi nereye gitsem ordan gitmek istedim nereye varsam daha yolun yarısında mola verme sıkılganlığına kapıldım. belki gezgin olmalıydım. belki de hiç doğmamalıydım insanları görünce şaşarım ben. işler nasıl yürür diye.. insanların da var mıdır ruhlarında taşıdıkları bir boşluk mesela? onlar da kaçar mı? onların ki de kendilerini bildiklerinden beri mii var yoksa sonradan gördükleri ama ihtiyacını duydukları bir şeyler mi boşluklarını oluşturur ?anlamımı yitirmiş gibiyim hayatım bir rutinden ibaret içine ne girerse girsin ne çıkarsa çıksın ne değişirse değişsin yine aynı makara aynı şaka aynı replik sanki aynı manasız mana kendi boşluğuma mı düştüm bilmiyorum sence insanların da ruhlarının içine düştüğü karadelikler var mıdır içine düşenden habe
Aynaya her baktığımızda yeni bir başkalaşım farkederiz, onu sevmenin ya da ona alışmanın en iyi yolu ;içini döküp ,döktüklerine bakıp , onları kabul etmeye çalışmaktır. Ama her şeyi en sek haliyle anlayıp kabullenmek..