tükür tükür bitmiyor dilimdeki pas tadı,zihnimde canhıraş bir hissin tercümesi,bir kara bir gel bir cezir tınıya takılıyor gözümün ucuna düşen gölgen. gölgende dikilen şu sırnaşık kedi, bu kör ,o topal , ,bir gözü ötekinden mavi , kendi esmer, ruhu fahişe,banliyö çiçeği , yüzüne takılan o boş o sahte gülücük...
Aynaya her baktığımızda yeni bir başkalaşım farkederiz, onu sevmenin ya da ona alışmanın en iyi yolu ;içini döküp ,döktüklerine bakıp , onları kabul etmeye çalışmaktır. Ama her şeyi en sek haliyle anlayıp kabullenmek..